در سال 1945، سانتیاگو برنابئو یسته، به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد. در همین زمان، برنابئو دستور بازسازی زمین تمرین اختصاصی تیم و ساخت ورزشگاهی بزرگتر را برای تیم صادر کرد. در سال 1953، وی تصمیم گرفت تا سیاست جدیدی به کار ببرد و بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که اولین اقدامش، خرید آلفردو دی استفانو بود. در سال 1955، به پیشنهاد یک روزنامه‌نگار، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و در آن از تیم‌های مختلفی از سرتاسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنن. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود. در دوران برنابئو بود که رئال مادرید خود را به عنوان قدرتی در اسپانیا و اروپا معرفی کرد. آنها در طی سالهای 1956 تا 1960، 5 بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی 7-3 مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال 1960 در فینال رقابت‌ها بود. پس از این افتخارات پیاپی، باشگاه موفق به کسب عنوان نشان افتخار یوفا شد. آنها ششمین جام خود را نیز با شکست2-1پارتیزان و در سال 1966 به دست آوردند. اعضای این تیم در سال‌های 1962 و 1964 نیز موفق شده بودند تا به فینال این رقابت‌ها برسند هرچند موفق به قهرمانی نشده بودند.  در دهه هفتاد، رئالی‌ها موفق به کسب5 لیگ اسپانیا و 3جام حذفی شدند در سال 1971 آنها اولین دیدار فینال جام در جام اروپا را برگزار کردند که در نهایت با شکست 1-2 مقابل چلسی، از کسب جام بازماندند. در ژوئیه 1978، اتفاقی ناگوار برای رئال مادرید افتاد و سانتیاگو برنابئو در حالیکه مسابقات جام جهانی فوتبال در آرژانتین آغاز شده بود، درگذشت. این اتفاق به حدی مهم بود که مسئولین فیفا تصمیم گرفتند که 3 روز را در حین مسابقات به افتخار برنابئو، عزای عمومی اعلام کنند. باشگاه رئال نیز در ادامه همان سال، اولین دوره جام برنابئو را که به احترام برنابئو بود، برگزار کرد.